Tot hier en verder
door IJke Aalders
Deze titel van de expositie in museum Voorlinden in Wassenaar was al intrigerend en hoopvol.
De aankondiging zegt o.a. “Veranderen is nú de kunst. Daarvoor zijn verbeeldingskracht en nieuwe verhalen nodig. Kunstenaars bieden dat als geen ander. Zij zijn voortdurend in beweging, verkennen ongekende paden, ontdekken nieuwe mogelijkheden. Zij tonen de maakbaarheid van verandering. Kunstenaars zijn in staat om de disbalans van nu te laten zien, maar ook het nog onvoorstelbare; ze kunnen visioenen en toekomstbeelden visualiseren.’
De leden van de Brede Programmacommissie vonden dit gegeven zo passend bij de visie die leeft in de gemeentes, dat we een gezamenlijk bezoek voorstelden.
12 zusters en broeders uit Zaandam, Krommenie en Koog meldden zich. Een allervriendelijkste subsidie van het Fonds Zuid Limburg maakte de entreekosten flink lager.
Op 27 juni troffen we elkaar bij de ingang van het Museum, en we namen ruim de tijd om de bijzondere kunstwerken op ons te laten inwerken.
Zo was er meteen aan het begin het kunstwerk Isla van Yoan Capote. Op het eerst gezicht gewoon een zeezicht. Van dichtbij bleek de woeste zee opgebouwd te zijn uit duizenden vishaken. Zo vertelt het werk over het geïsoleerde leven op een eiland, waar de zee je beperkingen oplegt, maar ook voorziet in je levensbehoeften en uitzicht biedt op een kansrijke horizon – wellicht aan de andere kant van het water.
Dan noem ik nog Palianytsia van de Oekraïense Zhanna Kadyrova. Gesneden broden van stenen, glad geworden in de rivier. Door de ‘broden’ te verkopen kan ze als kunstenaar voorzien in de primaire levensbehoeften van haar landgenoten.
En dat zijn dan nog maar twee van al die indrukwekkende kunstwerken.
Gelukkig waren we na ons bezoek welkom in de ontmoetingsruimte van de Nederlandse Protestanten Bond in Wassenaar. Sommigen hadden brood mee, anderen hadden die tip eventjes niet meegekregen. Samen hadden we genoeg aan wat er meegenomen was (waaronder echt mennobrood). Na de maaltijd konden we onze ervaringen delen over welk kunstwerk een ieder het meest had aangesproken, en welk hoopvolle bericht we hadden opgevangen. De tentoonstelling gaf ons heel wat stof tot nadenken mee naar huis.
Voor wie alsnog de tentoonstelling wil bezoeken: hij is te zien tot 24 september.
